• La història del Lorenzo, el resident més jove al pis Itaca: “Yo creo que mi alma es la misma. Pero he cambiado mi forma de actuar para mejor”.

    28/05/2021

    El Lorenzo és la persona més jove que viu al pis d’inclusió Itaca actualment: té 22 anys. De fet és la persona més jove acompanyada pel servei d’Itaca en aquests últims anys.

    Quan era un nen vivia amb la seva mare. Diu que ella era “hippy” y “más una amiga que una madre”. Va canviar vuit o nou cops d’escola perquè solien canviar de casa cada any. Va deixar els estudis a primer d’ESO.

    Als 11 anys va començar a consumir alcohol i porros i als 13 va començar amb drogues dures. “En el pueblo mi mote era el yonqui”.

    La seva mare va morir. “Ya me daba todo igual. Con 14 años robaba y me drogaba todo el día, era lo único a lo que aspiraba. Me pillaron y me metieron en un centro de menores. Después me escapé, me escondí en una casa okupa, iba rulando entre la casa y casa de un amigo”.

    “Pensaba que mi vida sería así siempre, no tenía esperanza ni metas. Me quedé con los más yonquis pero hasta los más yonquis me veían tan reventado que no querían ir conmigo. Me daban brotes psicóticos”.

    Un amic seu va voler ingressar en un centre per deixar les drogues i el Lorenzo va decidir ingressar també, més per acompanyar-lo que per convicció. Pesava 35 quilos. Als pocs mesos va sortir perquè volia consumir. “Vuelves a donde lo dejaste en la última época, no al principio. A consumir mucho y de todo y a tener paranoias”.

    Després va voler ingressar de nou a CECAS pel seu propi peu perquè “Ya sabía lo que era estar mejor por estar unos meses sin consumir. Además, le prometí a mi madre que sería un hombre de provecho y después de los años ni lo había intentado. Si no paraba me iba a morir”.

    Actualment continua anant a CECAS i al 2020 va entrar a viure al pis Itaca. Ha reprès l’ESO. “Me da alegría estar en un piso de reinserción, al yo de antes no lo cogerías en un sitio así para vivir. Me gusta comparar el yo de antes con el yo de ahora. Lo que más me gusta es el rap, también me gusta el hardcore y el flamenco, pero sobre todo el rap. Escribo mis letras, hablo de lo que he vivido, de las drogas, hablo en contra de las drogas”.

    “Sigo siendo el mismo porque yo creo que mi alma es la misma, mi esencia. Pero he cambiado mi forma de actuar para mejor y soy más sociable desde que no consumo. Yo ahora me veo más un hombre de provecho: estudio, no robo, no me drogo y hago cosas que me gustan como el rap”.